ترکیبات بتن و مواد افزودنی بتن

فوق روان کننده بتن با کاهش آب بتن باعث صرفه جویی در مصرف سیمان و سادگی عمل تراکم و اختلاط بتن می گردد. فوق روان کننده ها در مقایسه با روان کننده ها دارای اثر قوی تری هستند. این مواد ضمن حفظ انسجام بتن و بدون کاهش مقاومت آن باعث افزایش کارایی آن می شوند. علاوه بر این، این مواد قادرند آب مورد نیاز بتن را به میزان 25 تا 35 درصد کاهش دهند و مانع آب انداختن آن شوند؛ لذا باعث افزایش بسیار زیاد مقاومت بتن می شوند. توسعه ی آینده بتن وابسته به افزودنی های آن مخصوصا فوق روان کننده بتن است. در ساختمان بزرگراه ها برای کسب مقاومت اولیه بالا از فوق روان کننده بتن استفاده می شود.

یکی از مواد افزودنی بتن ژل میکروسیلیس میباشد که برای ساخت بتُن با مقاومت بالا ، دوام و اسلامپ بیشتر و بتن آب بند بکار برده می شود. ژل میکروسیلیس جهت جایگزین شدن بخشی از سیمان می باشد که دارای فوق روان ساز، انواع آب بند بتن و پودر میکروسیلیس و برخی از افزودنی‌های دیگر است و ژل میکروسیلیس یک سوپر پوزولان می باشد که در صورت کاربرد درست از این ژل ، تأثیر بسیار قابل توجهی در افزایش استحکام و دوام سازهای بتنی دارد. در میکروسیلیس حرارت زایی بتن تا حد زیادی ناشی از همان مکانیزم هایی است که باعث افزایش دوام و مقاومت بتن می شود، در حقیقت خواص پرکنندگی و واکنش پوزولانی میکروسیلیس می تواند باعث کاهش میزان حرارت زایی بتن می گردد.

گروت اپوکسی در واقع مخلوطی است 3 جزئی بر پایه رزینهای اصلاح شده اپوکسی که با دانه بندی مخصوص و مقاومت فشاری بسیار بالا که برای عملیات نصب ماشین آلات سنگین کاربرد دارد و گروت اپوکسی پس از خشک شدن جمع نمی شود و ترک برنمی دارد و مقاوم به ضربه و ارتعاش های شدید و مقاوم در برابر نفوذ آب و رطوبت نیز دارد

افزودنی‌های شیمیایی متداول مورد استفاده در بتن که شامل روان‌کننده‌ها، زودگیرکننده‌ها، دیرگیرکننده‌ها و حباب‌هواسازها در نخستین سالهای دهه سوم قرن بیستم اختراع شدند. قدیمی‌ترین مأخذ علمی و فنی معتبر نشان می‌دهد که روان‌کننده‌ها بر پایه نفتالین‌فرمالدئیدسولفونات، اولین ترکیب آلی است که در سال 1932 توسط یک شرکت آمریکایی اختراع و ثبت شد و در طول سالهای 40-1930، مصرف روان‌کننده‌های دیگر که اساس آنها لیگنوسولفونات‌ها بودند رواج یافت و در حدود سالهای 1950 به بعد مشتقات آلی دیگری نظیر هیدروکسی‌کربوکسیلیک‌ها، اسیدهای چرب و ترکیبات پلیمری نیز رواج یافتند.